Αμβρακικός Κόλπος
Ο Αμβρακικός Κόλπος είναι μια ημι-κλειστή θαλάσσια περιοχή-λεκάνη, που βρίσκεται στη Δυτική Ελλάδα μεταξύ του Νοτίου τμήματος της Ηπείρου και της Βορείου τμήματος της Αιτωλοακαρνανίας. Είναι ο μεγαλύτερος κόλπος του δυτικού τμήματος της Ελλάδας καλύπτοντας μια επιφάνεια περίπου 405 km2. Ο Αμβρακικός Κόλπος επικοινωνεί με το Ιόνιο Πέλαγος στα δυτικά μέσω του στενού του Ακτίου, το οποίο είναι ένα στενό (3 χλμ. μήκος, 600 μ. πλάτος) και ρηχό (2μ. – 13μ. βάθος) κανάλι. Το μέσο βάθος του Κόλπου είναι 26 μέτρα με μέγιστο τα 65 μέτρα, ενώ το μήκος του είναι 33χλμ και το πλάτος του κυμαίνεται από τα 6 έως τα 21 χλμ.
Εθνικό Πάρκο Υγροτόπων Αμβρακικού
Το Εθνικό Πάρκο Υγροτόπων Αμβρακικού καλύπτει μια έκταση 20.000 στερεμάτων στη βόρεια ακτή του Αμβρακικού Κόλπου, ενώ από τους 17 τύπους ενδιαιτημάτων που φιλοξενεί ένας είναι μεγίστης προτεραιότητας, αυτός των λιμνοθαλασσών, που είναι πάνω από 20. Οι υγρότοποι του Αμβρακικού Κόλπου είναι ένα σύνθετο οικοσύστημα που αποτελείται από τα ρηχά θαλάσσια νερά του ίδιου του Κόλπου, έναν σπάνιο σχηματισμό υγροτόπων ενός διπλού δέλτα των ποταμών Λούρου και Αράχθου, ένα σύστημα λιμνοθάλασσας που αποτελείται από τρεις μεγάλες λιμνοθάλασσες (Ροδιά, Τσουκαλιό, Λογαρού) και μερικές μικρότερες, καθώς και μια θαλάσσια ζώνη ακριβώς νότια από αυτές. Ο Αμβρακικός Κόλπος αποτελεί περιοχή υψηλής περιβαλλοντικής σημασίας και πλούσιας βιολογικής ποικιλομορφίας. Λόγω αυτής της σημασίας, το βόρειο τμήμα του Κόλπου προστατεύεται από τη σύμβαση Ραμσάρ για τους Υγροβιότοπους Διεθνούς Σημασίας.
Υγρότοποι
Οι υγρότοποι του Αμβρακικού Κόλπου είναι ένα σύνθετο οικοσύστημα που αποτελείται από τα ρηχά θαλάσσια νερά του ίδιου του Κόλπου, έναν σπάνιο σχηματισμό υγροτόπων ενός διπλού δέλτα των ποταμών Λούρου και Αράχθου, ένα σύστημα λιμνοθάλασσας που αποτελείται από τρεις μεγάλες λιμνοθάλασσες (Ροδιά, Τσουκαλιό, Λογαρού) και μερικές μικρότερες, καθώς και μια θαλάσσια ζώνη ακριβώς νότια από αυτές. Οι πάνω από 20 μικρές και μεγάλες λιμνοθάλασσες, τα λασποτόπια, οι αμμώδεις παραλίες με τις αμμοθίνες, οι αλμυρόβαλτοι, οι εκτενείς καλαμιώνες και οι βάλτοι εναλλάσσονται με υγρόφιλα παραποτάμια δάση, παραδοσιακές καλλιέργειες, λόφους πλατύφυλλων δέντρων και μικρές νησίδες, συνθέτοντας ένα μοναδικό για τα ελληνικά δεδομένα οικοσύστημα.Οι μεγαλύτερες από τις λιμνοθάλασσες είναι το σύμπλεγμα «Ροδιά, Τσουκαλιό, Αυλερή», που βρίσκονται δυτικά του λόφου της Σαλαώρας και η λιμνοθάλασσα Λογαρού ανατολικά του ίδιου λόφου. Οι δύο από τις τρεις λιμνοθάλασσες, το Τσουκαλιό και η Ροδιά επικοινωνούν μεταξύ τους, δημιουργώντας ένα σπάνιο για τα ελληνικά δεδομένα διπλό λιμνοθαλάσσιο σύμπλεγμα. Επίσης, περιοχές ιδιαίτερης σημασίας είναι η λιμνοθάλασσα Σάλτινης και η λίμνη Βουλκαριάς, καθώς θεωρούνται όρια εξάπλωσης, του προστατευόμενου είδους Carex acuta (Carex panormitana Guss).