Από τα λεπτοδουλεμένα θέματα των ψηφιδωτών της Νικόπολης, που είναι διαχρονικά έργα τέχνης, παίρνουμε πληροφορίες για το φυσικό περιβάλλον, τις γεωργικές εργασίες αλλά και την έντονη αλιευτική δραστηριότητα των κατοίκων της πόλης στον Αμβρακικό και το Ιόνιο. Χαρακτηριστικό είναι το ψηφιδωτό που απεικονίζει ένα ψαρά με το καμάκι του (καμακιστή).

Τα ιχθυοτροφεία της περιοχής του Αμβρακικού βρίσκονταν στην κυριότητα των εκάστοτε ηγεμόνων, ενώ και τα διάφορα θρησκευτικά ιδρύματα της  ευρύτερης περιοχής είχαν κατά καιρούς μερίδιο από την εκμετάλλευσή τους. Όσον αφορά τα αλιευτικά προϊόντα, στην περιοχή ήκμαζε η οργανωμένη αλιεία καθώς οι λιμνοθάλασσες του κόλπου προσφέρονταν για ιχθυοκαλλιέργεια.

Οι  οικογένειες των Τόκκο και των Ορσίνι εισήγαγαν ένα ναυτικό στοιχείο στο «Δεσποτάτο της Ηπείρου». Σε βενετικά έγγραφα γίνεται λόγος για τα ιχθυοτροφεία του  Μουρίκη Σπάτα, γόνο της αλβανικής οικογένειας των Σπαταίων και τοπάρχη της Άρτας από το 1399 μέχρι το θάνατό του, το 1414 ή 1415 . Ο Κάρολος Α’ Τόκκο μετά την κατάκτηση της Άρτας το 1416 ήλεγχε το σύνολο των πόρων που προέρχονταν από τις αλυκές και τα ιχθυοτροφεία , ενώ ασκούσε το μονοπώλιο του αυγοτάραχου.

Ο Αλή Πασάς μπόρεσε, εκτός από τους δυσβάστακτους φόρους που λάμβανε από τους καλλιεργητές του κάμπου της Άρτας,  να εκμεταλλευτεί ακόμα και τα ιχθυοτροφεία του Αμβρακικού υπενοικιάζοντάς τα. Κατά τις τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα υπήρχαν 18 ιχθυοτροφεία στην Άρτα που ανήκαν στην Οθωμανική κυβέρνηση, η οποία τα εκμίσθωνε.